Μια φορά κι έναν καιρό,
η τριαντάχρονη Αργυρώ,
το βρακί της είχε βάλει,
να στεγνώσει στο μαγκάλι.
Όμως έπιασε φωτιά
και βρακί δεν έχει πια.
Είχε κι ένα Μάκη, φίλο,
εικοσάχρονο και σκύλο,
«έμβολο της μηχανής»,
θα τον έλεγε κανείς.
Τον τρέλαιναν τα χάδια της
κι ομόρφαινε τα βράδια της.
Κάποια μέρα του Γενάρη,
τον επήρε στο παζάρι,
μήπως και τής δώσει φώτα,
να διαλέξει μια κυλόττα.
Μια κυλόττα κεντητή
κι από πίσω σαν κλωστή.
Τσιγγάνα τόνε πλεύρισε
και πόσο την εκνεύρισε!
«Μάκη, Μάκη μου, σε θέλω,
να μην πας με την Αγγέλω,
την Αγγέλω, την τσιγγάνα,
που ’χει δύο μάτια πλάνα».
Χιμά η τσιγγάνα στην κυρά,
«μωρή, τι θες με τα μωρά»;
Συμπλέκονται κι οι δυο μαζί,
έξω απ’ του Ο.Τ.Ε. το μαγαζί.
Ήρθανε περιπολικά
και τις μαζέψαν, τελικά.
Έτσι για την ιστορία,
τι συνέβη στην πορεία,
ο Μάκης τις παράτησε
και μ’ άλλη την επάτησε.
Και ζήσανε αυτοί καλά
κι εμείς καλύτερα, ω-λα-λα!
Τάκης Χρυσός
